Testament ten ze względu na formę testamentu allograficznego, zwany też testamentem urzędowym (ze względu na udział przy jego sporządzaniu osób zajmujących określone wyraźnie w treści przepisu stanowiska administracyjne). Dotychczasowa praktyka wykorzystywania w obrocie testamentów allograficznych wykazuje szereg problemów interpretacyjnych powstających na tle możności jego stosowania. W konsekwencji okazuje się, że rozrządzenia ostatniej woli wyrażone w tej formie bywają stosunkowo często zagrożone uznaniem ich za nieważne, czasami wyłącznie z winy urzędnika, który nie dopilnował prawidłowego sporządzenia testamentu.
Zgodnie z treścią przepisu umożliwiającego ten sposób sporządzania testamentu (art. 951 k.c.) spadkodawca może sporządzić testament także w ten sposób, że w obecności dwóch świadków oświadczy swoją ostatnią wolę ustnie wobec wójta (burmistrza, prezydenta miasta), starosty, marszałka województwa, sekretarza powiatu albo gminy lub kierownika urzędu stanu cywilnego. Oświadczenie spadkodawcy spisuje się w protokole z podaniem daty jego sporządzenia. Protokół odczytuje się spadkodawcy w obecności świadków. Protokół powinien być podpisany przez spadkodawcę, przez osobę, wobec której wola została oświadczona, oraz przez świadków. Jeżeli spadkodawca nie może podpisać protokołu, należy to zaznaczyć w protokole ze wskazaniem przyczyny braku podpisu. Osoby głuche lub nieme nie mogą sporządzić testamentu w sposób przewidziany w artykule niniejszym.
Sporządzony testament allograficzny jest ważny bez względu na upływ czasu od jego sporządzenia. W testamencie tym nie jest dopuszczalne ustanowienie zapisów windykacyjnych Mimo że forma testamentu allograficznego to zwykła forma testamentu, nie każdy może sporządzić akt ostatniej woli, korzystając z niej. Testamentu takiego nie mogą sporządzić osoby niesłyszące, niemówiące i głuchonieme. Nie ma wątpliwości, że testament allograficzny może sporządzić osoba niewidoma, jeżeli tylko słyszy i mówi – prawidłowość i wiarygodność aktu testowania gwarantuje udział „czynnika urzędowego”. Forma testamentu allograficznego to najbardziej złożona forma testamentów zwykłych znana polskiemu prawu. Występuje w niej wyraźne odróżnienie formy oświadczenia ostatniej woli od formy czynności prawnej testamentu – oświadczenie ma formę ustną, natomiast testament – formę urzędowego protokołu. Osoby biorące udział w czynności sporządzania testamentu w tej formie można podzielić na trzy grupy: spadkodawca, świadkowie i, najbardziej charakterystyczna dla tej formy testamentu, osoba pełniąca określoną funkcję administracyjną (osoba urzędowa). Doświadczenia praktyczne dowodzą, że sporządzenie testamentu w formie allograficznej jest dość niebezpieczne, ponieważ stosunkowo często takie testamenty budziły wątpliwości co do swojej ważności. Podstawowa przyczyna takiego stanu rzeczy to niefrasobliwość i brak znajomości prawa przez urzędników, przed którymi takie testamenty były sporządzane, oraz dość skomplikowane wymagania formalne.
